Jak byłam mała, to myślałam, że jak ktoś będzie szedł za blisko tramwaju, to ten tramwaj go wciągnie.

Jak byłem mały, to myślałem, że jak będę dorosły, to będę miał klawe życie, bo nie trzeba będzie chodzić do szkoły i wszystko będzie takie łatwe i przyjemne. Rzeczywistość okazała się brutalna, ojj jakbym wrócił do tamtych czasów.

Zastanawiałem się nad tym, kim są dorośli. Myślałem, że to ludzie, którzy mają laser w oczach i wszystko wiedzą o swoich dzieciach. Dlatego nic nie naskrobałem w dzieciństwie.

Jak byłam mała, myślałam że świat dorosłych jest mniej skomplikowany!!!

Jak byłem mały, to w kościele zawsze mówiłem "Czyli prosimy", zamiast "Ciebie prosimy". Najgorzej, że powiedziałem tak do mikrofonu podczas pierwszej komunii świętej, ku uciesze zebranych. Rodzina śmieje się do dziś...

Jak byłem mały, to myślałem, że "zagranica" to nazwa bogatego państwa, bo dziadek miał osobne klasery ze znaczkami opisane właśnie "Polska", "ZSRR" i "zagranica". Była to dla mnie mityczna kraina dobrobytu.

Jak miałem parę latek, to kłóciłem się z moją rodziną twierdząc, że cyfra osiem nie istanieje i po siódemce powinna następować od razu dziewiątka.

Kiedy byłam mała i rodzice kupili pierwszą zmywarkę, wkręcili mi, że w środku siedzi krasnoludek, który to wszystko myje. Czasem robiło mi się go żal i prosiłam ich, żeby mnie też tam zamknęli, żebym mogła mu pomóc. Miałam dobre serduszko.

Kiedy byłam mała i juz obczaiłam, że dzieci nie przynosi bocian, ani nie wychodzą z brzucha, stwierdziłam że wychodzą przez dziurkę, przez którą robi się siusiu. To by musiało boleć!

Jak byłem mały, myślałem, że dziewczynki mają dziurkę z przodu, w tym samym miejscu co my siusiaki... Dopiero w przedszkolu koleżanka mnie uświadomiła.