W dzieciństwie byłam przekonana, że jak będę nosić spodnie, to zostanę chłopcem.

Jak byłam mała, to myślałam, że jak proszę w sklepie o ćwierć kilo sera, to niezależnie ile go pani ekspedientka odważy, zapłacę za ćwierć kilo. Więc jak pytała, czy może być trochę mniej, to się absolutnie nie zgadzałam, a jak więcej, to bardzo chętnie. Potem chwaliłam się mamie, że kupiłam więcej, ale ona jakoś nigdy tego specjalnie nie doceniła. Widocznie nie była tak gospodarna jak ja...

Jak byłam mała, to wyłączałam telewizor kiedy gadał Gierek. Strasznie dużo mówił ten człowiek jak na mój wtedy mały rozumek, więc wyłączałam telewizor mówiąc: "teraz sobie mozesz gadac".

Jak byłam mała, myślałam, że będę strasznie stara mając 23 lata (nie wiem czemu akurat 23, może dlatego, że to było akurat w 2000 roku). To bylo dla mnie tak odległe i niemożliwe. I zawsze sobie wyobrażałam, że będę jeździła żółtym "maluchem".

Jak byłam mała, to myślałam, że bohaterką bajki "Piękna i Bestia" jest Piękna Ibestia.

Jak byłam mała, to myślałam, że 11 to dziesięćdziesiąt jeden, 12 to dziesięćdziesiąt dwa i tak dalej...

Jak byłem mały to... byłem po prostu mały...

A ja gdy byłam mała, odmawialam paciorek mówiąc: "narodził się ze zmarłej dziewicy".

Jak byłam mała, strasznie bałam się Davida Bowiego, szczególnie jego twarzy. Uciekałam jak tylko puszczali jego teledyski w telewizji. Teraz lubię jego muzykę, ale początek klipu "Life On Mars?" może niejednego wystraszyc...

Jak byłem mały, myślałem, że księżyc to po prostu słońce, które poszło do łóżeczka i przykryło się kołderką, tak do połowy. Szczególnie wtedy, gdy księżyca było widać pół lub jeszcze mniej.

Z niewiadomych powodów nie wnikałem dlaczego czasem księżyc też jest okrągły lub wcale go nie ma.