Jak byłam mała, to wydawało mi się, że śnieg to tak naprawdę takie kulki i że ludzie wymyślili sobie, że mają kształt płatków, jak na przykład wycinało się w szkole. Kiedyś jak na rękawiczkę (czarną) spadł mi płatek śniegu, to gapiłam się na niego jak urzeczona. Nie mogłam uwierzyć, że one naprawdę tak wyglądają i że to nie tylko takie kuleczki.

...w telewizorze są krasnoludki i jak naciskamy przycisk w pilocie, to one wciskają tam odpowiedni guzik i wtedy przełącza sie kanał albo regulują głośność - takie małe centrum dowodzenia.

Kiedyś, kiedy oglądałam horrory sama i bez wiedzy rodziców, panicznie bałam się chupacabry, nawiedzonych lalek, demonów i innych NIEZWYKŁYCH potworów. Klasyczne, czyli np. wampiry, wilkołaki, zombie, nie robiły na mnie żadnego wrażenia. Czasem nawet myślałam sobie jak to fajnie by było, gdybym była takim wampirem/wilkołakiem/itd.

Kiedyś bałam się chodzić do ubikacji w nocy, bo tuż za plecami było duże lustro i myślałam, że w nim mieszka Krwawa Mary i mnie wciągnie do środka (skutki oglądania horrorów za młodu są naprawdę okropne). Z muszlą była jeszcze inna historia - twierdziłam, że mieszkają w niej gremliny.

Jak byłam mała, myślałam, że Kalifornia to jest na innej planecie.

Jak byłam mała i po dobranocce zaczynał się dziennik, myślałam, że Pani lub Pan z telewizora mnie widzi i choć nie chciałam oglądać wiadomości, oglądałam je do końca (siedząc wyprostowana jak struna), bo bałam się wyłączyć telewizor ze względu na tych poważnych ludzi.

Jak byłam mała, a tata mówił, że ktoś idzie do więzienia na dożywocie, myślałam, że idzie na 100 lat.

Myślałem, że ryby mają palce - "rybie paluszki".

Jak byłam mała, myślałąm, że mleko się gotuje po to, żeby było go więcej...

Jak byłem mały, rodzice mi wkręcili, że Coca Cola to krew zgniecionych, czarnych, małych robaczków.